Adriaan Morriën
Dichter, schrijver, literair criticus en vertaler Adriaan Morriën werd wel de vriendelijkste schrijver van nederland genoemd. Onzin vond hij zelf; als de mens niet ook boosaardig zou zijn, zou hij een onmens zijn.
Maar toch, hij stond bekend als een charmant en beminnelijk mens, die over liefde en erotiek schreef en kleine momenten van geluk probeerde te vangen in zijn poëzie. Een scherp observator en geroutineerd voyeur.
"Laat ik volstaan met te zeggen, of te denken, dat een meisjesarm misschien wel de subliemste rechtvaardiging biedt om onze aandacht, enkele ogenblikken lang, van de razende leegte van het ons omringende heelal at te leiden."
Over de dood: het volmaakte anticonceptivum. Waarom verbiedt de paus de dood niet?
Verklaring
Ik kan het onbegrijpelijke niet begrijpelijk maken.
Ook niet als ik het andere namen geef.
Ik kan slechts zeggen dat het onbegrijpelijk is
en dat het al begint, hier bij jouw hand
die vóór je op de tafel ligt,
de nagels een herhaling van dezelfde vraag,
en bij je oog dat groter dan de hemel is,
met sterren even onontdekt gebleven
als die wij niet zien maar vermoeden
achter de nevels van de melkweg.
Ik leef in raadsels en zie geen verschil
tussen jouw wimpers en het licht.
| Een duizendkunstenaar Hij kan een veer wegblazen, een vingerhoed optillen, een bladzij in een boek omslaan met de namen van alle duivelen. Hij kan een hand vol zand leeg laten lopen op het strand uitkijkend op de golven die elkaar steeds weer bedelven. Hij kan een meisje aanzien met zoveel liefde in zijn blik dat zij zich tot hem richt en vuur vraagt voor haar sigaret. |
| Een zonderling Hij is wijzer dan zij allen en al bijna zo wijs dat hij niets weet. Hij voelt zich beter thuis in taal dan een volk van praters en kan al bijna zwijgen. Hij leeft heviger dan een dronkaard maar is niet bang om nuchter te blijven. Hij is zo gezond als een vis maar kent geen angst om te sterven. |
Adriaan Morriën woonde lange tijd aan de Plantage Muidergracht in Amsterdam, aan deze straat een klein verborgen park met groene bankjes aan de waterkant en op een tafel van natuursteen het gedicht Afscheid
Zul je voorzichtig zijn?
Ik weet wel dat je maar een boodschap doet
hier om de hoek
en dat je niet gekleed bent voor een lange reis.
Je kus is licht,
je blik gerust
en vredig zijn je hand en voet.
Maar achter deze hoek
een werelddeel,
achter dit ogenblik
een zee van tijd.
Zul je voorzichtig zijn?
Bronnen: - Verzamelde gedichten Adriaan Morriën 1992
- Cultureel supplement NRC 13-8-1993
- Concurreren met de sterren Adriaan Morriën 1959